AUDI FILIA:
POSŁUCHAJ, CÓRKO
[CZĘŚĆ DWUDZIESTA TRZECIA]
Skąd pochodzi Słowo? Kto mówi:
„I że tak powiem podsumowanie, wniosek jaki z tego wynika, jaki z tego wyprowadza Św. Wincenty Pallotti, my właściwie koncentrujemy się na tym wniosku. Jedyna odpowiedź na posiadanie takiego Ojca - jest stać się Jego Apostołem. Proszę zauważyć, z tej refleksji rodzi się Pallottiego idea apostolstwa powszechnego i każdy powinien być Jego apostołem. Jezus Sam określa Siebie jako Posłanego przez Ojca i chce, aby wszyscy czuli się posłani przez Ojca. Chce, aby nasze życie było w Jego stylu, nasze myśli, nasze działania, nasze inicjatywy. Abyśmy wszystko traktowali jako przekaz daru, otrzymanego z rąk Ojca. W ten sposób, mówi św. Wincenty, całe nasze życie staje się apostolstwem: mówienie, a więc to, co powiedzieliśmy na temat słów, przekazywanie słów Ojca, modlitwa, naśladowanie modlitwy Apostoła Ojca Jezusa Chrystusa, działanie, czyny, zgodne z wolą Ojca, także odpoczynek, cierpienie, nawet samo nasze istnienie, sam byt, sama obecność staje się apostolstwem. W ten sposób, wszystko w naszym życiu jest dla tych, do których Ojciec nas posyła.
Zauważcie, gdy odrzucali proroków, posłańców Bożych. Dlatego od naszego apostolstwa w dużym stopniu zależy wiara w Boga wielu ludzi. Niektórzy ją odrzucą, ale większość uwierzy nam, apostołom Ojca, aby uwierzyć w Ojca. Wielu nie wierzy, tylko dlatego, bo im nikt nie mówił, bo im nikt nie głosił. Jakże mogli uwierzyć? - pyta święty Paweł. Stąd istnieje wielki obowiązek świadczenia o Ojcu. Skorośmy Go poznali, musimy o Nim mówić. Św. Paweł Apostoł mówił: biada, gdybym nie głosił, gdybym nie mówił; tego, co wiedziałem; co poznałem; czego doświadczyłem. W tym sensie powiada Jezus do swoich Apostołów: idąc na cały świat głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu (Mt. 16,15). Ewangelia jest Ewangelią o Ojcu, aby wszyscy poznali, że mają Ojca w niebie. Dlatego obowiązek naszego apostolstwa ma swoje źródło w obowiązku naśladowania Jezusa jako Apostoła Ojca. Św. Wincenty Pallotti tak to określa: „powinniśmy naśladować Jezusa Chrystusa, który jest apostołem Ojca Przedwiecznego, przeto życie Jezusa Chrystusa, które jest w sobie apostolskie winno być wzorem wszystkich naszych apostolskich przedsięwzięć”.
Niech to będzie kolejny temat do rozważania. Tak głęboko rozpracowany przez św. Wincentego Pallottiego. Ja tutaj jedynie zasygnalizowałem pewne myśli, po prostu św. Wincenty Pallotti nadaje się na to, aby był także jakimś także przewodnikiem naszym po Roku Boga Ojca, po tej właśnie problematyce, gdyby po prostu Jego widzenie Boga Ojca zostało spopularyzowane.
Akcentujemy bardzo mocno, że podstawową ideą św. Wincentego Pallottiego jest w Jego duchowości jest naśladowanie Jezusa Chrystusa Apostoła Ojca, z tym że Apostoła akcentujemy, za mało Ojca”.
[Wykorzystano w tym miejscu fragment archiwalnej konferencji, wygłoszonej przez śp. ks. dra Romana Foryckiego SAC podczas Rekolekcji Świętych w Roku Boga Ojca (1999 r.) w Collegium Marianum w Wadowicach.].
† Osculum pacis
„I że tak powiem podsumowanie, wniosek jaki z tego wynika, jaki z tego wyprowadza Św. Wincenty Pallotti, my właściwie koncentrujemy się na tym wniosku. Jedyna odpowiedź na posiadanie takiego Ojca - jest stać się Jego Apostołem. Proszę zauważyć, z tej refleksji rodzi się Pallottiego idea apostolstwa powszechnego i każdy powinien być Jego apostołem. Jezus Sam określa Siebie jako Posłanego przez Ojca i chce, aby wszyscy czuli się posłani przez Ojca. Chce, aby nasze życie było w Jego stylu, nasze myśli, nasze działania, nasze inicjatywy. Abyśmy wszystko traktowali jako przekaz daru, otrzymanego z rąk Ojca. W ten sposób, mówi św. Wincenty, całe nasze życie staje się apostolstwem: mówienie, a więc to, co powiedzieliśmy na temat słów, przekazywanie słów Ojca, modlitwa, naśladowanie modlitwy Apostoła Ojca Jezusa Chrystusa, działanie, czyny, zgodne z wolą Ojca, także odpoczynek, cierpienie, nawet samo nasze istnienie, sam byt, sama obecność staje się apostolstwem. W ten sposób, wszystko w naszym życiu jest dla tych, do których Ojciec nas posyła.
I teraz dotykamy tutaj punktu, który jest kulminacyjnym w czci Boga Ojca. A mianowicie, w momencie: kiedy nic nie jest dla nas, wszystko dla innych - jesteśmy w roli Apostoła Ojca Przedwiecznego, w roli przekazicieli Jego daru dla dzieci swoich, aby ci do których idziemy, do których On nas posyła byli zbawieni, by zanieść im zbawienie od Ojca, uświęcenie, by dobrze przeżyli swój czas na ziemi. Apostoł to ten, który mówi ludziom o warunkach, które trzeba spełnić, aby osiągnąć zbawienie. Jak trzeba wejść w kontakt z Ojcem? Wśród nich o konieczności wiary w Posyłającego Boga, a więc w Ojca, która jest konieczna do zbawienia. Kto bowiem nie wierzy, trudno aby postępował zgodnie ze wskazaniami, które usłyszał, ale wiara w Boga Ojca, i to należy do Apostoła Ojca Przedwiecznego, zależy bardzo ściśle od wiary, którą daje się słowom Apostoła Ojca, czyli nasze słowa muszą być wiarygodne. Istnieje ścisły związek wiary w Boga, z wiarą daną Jego posłańcom. Tak jak istnieje ścisły związek wiary dziecka małego, wiary danej rodzicom, z wiarą w to, w tego, czy w tych, o których rodzice mówią.
Bóg mówi do człowieka przez swoich wysłanników. Zauważmy, Żydzi odrzucili Boga w momencie, gdy odrzucili Jego Apostoła, Jezusa Chrystusa.
Zauważcie, gdy odrzucali proroków, posłańców Bożych. Dlatego od naszego apostolstwa w dużym stopniu zależy wiara w Boga wielu ludzi. Niektórzy ją odrzucą, ale większość uwierzy nam, apostołom Ojca, aby uwierzyć w Ojca. Wielu nie wierzy, tylko dlatego, bo im nikt nie mówił, bo im nikt nie głosił. Jakże mogli uwierzyć? - pyta święty Paweł. Stąd istnieje wielki obowiązek świadczenia o Ojcu. Skorośmy Go poznali, musimy o Nim mówić. Św. Paweł Apostoł mówił: biada, gdybym nie głosił, gdybym nie mówił; tego, co wiedziałem; co poznałem; czego doświadczyłem. W tym sensie powiada Jezus do swoich Apostołów: idąc na cały świat głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu (Mt. 16,15). Ewangelia jest Ewangelią o Ojcu, aby wszyscy poznali, że mają Ojca w niebie. Dlatego obowiązek naszego apostolstwa ma swoje źródło w obowiązku naśladowania Jezusa jako Apostoła Ojca. Św. Wincenty Pallotti tak to określa: „powinniśmy naśladować Jezusa Chrystusa, który jest apostołem Ojca Przedwiecznego, przeto życie Jezusa Chrystusa, które jest w sobie apostolskie winno być wzorem wszystkich naszych apostolskich przedsięwzięć”.
Niech to będzie kolejny temat do rozważania. Tak głęboko rozpracowany przez św. Wincentego Pallottiego. Ja tutaj jedynie zasygnalizowałem pewne myśli, po prostu św. Wincenty Pallotti nadaje się na to, aby był także jakimś także przewodnikiem naszym po Roku Boga Ojca, po tej właśnie problematyce, gdyby po prostu Jego widzenie Boga Ojca zostało spopularyzowane.
Akcentujemy bardzo mocno, że podstawową ideą św. Wincentego Pallottiego jest w Jego duchowości jest naśladowanie Jezusa Chrystusa Apostoła Ojca, z tym że Apostoła akcentujemy, za mało Ojca”.
[Wykorzystano w tym miejscu fragment archiwalnej konferencji, wygłoszonej przez śp. ks. dra Romana Foryckiego SAC podczas Rekolekcji Świętych w Roku Boga Ojca (1999 r.) w Collegium Marianum w Wadowicach.]. 
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.